Գլուխը կախ քայլել Սարգիսը սովորել է հորից: Երջանկահիշատակը միշտ ասում էր. «Որդի՛, գետնին նայելով քայլիր, որ միշտ հիշես անցած ճանապարհդ»: Փոքր ժամանակ Սարգիսը չէր հասկանում՝ «անցած ճանապարհն» ինչ է, բայց գետնին նայելով քայլել սիր
Հադրութի Մեծ Թաղեր գյուղի իրենց տունը հիշելիս՝ Արծիվ Լալայանը նյութական կորուստների մասին չի խոսում: Միակ ափսոսանքն իր ու կնոջ հարյուրավոր նկարներն են, արվեստին առնչվող գրքերը, որոնք չհասցրեց դուրս բ
Կարսը, Բայազետն ու Բերկրին թիկունքում թողնելով դեպի Վան սլանալիս՝ երազանքի ճանապարհին առաջինը հենց Լիմ կղզին է բացում երկրային դրախտի՝ Վանի դարպասները։
Հենց
Յուրաքանչյուր մեծ գրող ծնվում է նախ և առաջ իրեն տանջող մեծ մտահոգություններից, ցավից, երկվություններից, որոնք դառնում են նրա ստեղծագործության լեյտմոտիվը:
Մի գիշերվա՜ Շուշի,
ընդմիշտ հիսունամյա
պապիս կարոտներով քեզ ուզեցի սիրեմ,-