Մութն ընկնում է Լադո Ասատիանի փողոցում։ Հին թաղերը, որտեղ տները ցերեկը կիսաքանդ են երևում, գիշերը միստիկ ու շքեղ դղյակներ են:

Ժամը 15:30 էր, նոր էի նախաճաշել, ուշ էր նախաճաշի համար… Ինչ-որ մեկի հոգին ցնծում էր, իմը զարմացած էր հուսահատության աստիճանից։ Անորոշությունը երբեմն այնքան մոլորեցնող է լինում, որ թվում

Չգիտեմ էլ մյուս այտս դեմ տալու պատճառո՞վ է կյանքն ինձ այսպես ապտակել, թե իսկապես սթափեցնող ապտակի կարիք ունեի։

-Լյուդա ջան, ի՞նչ ես անում, ինչո՞ւ ես ամբողջովին ավազի մեջ մտել,-հարցրեց  Լյուդային հեռվից հետևող հարևանը, հետո վառեց ծխախոտը, նստեց ճանապարհի եզրին թափված մեծ քարերից մեկին ու շարունակեց աչքի տակով ն�

Մանդարինի հոտ է գալիս, ուրեմն արդեն նոր տարի է։ Վրաստանից գնած  մանդարինի լիքը տոպրակները ձեռքիս մոտեցա մեքենային, տոպրակները մտովի բաշխեցի բարեկամների մեջ, վերարկուս հագա ու ուղիղ Երևան, բայց Թբիլիսիից ուղիղ Երևան գալ մեր դեպքում հնար�