Հայելու առաջ նստածն Ավետիսն էր: Առաջ, երբ պատերազմ էր սկսվում, առաջինն էր գնում, հիմա, երբ գնալու համար ոտքեր չունի, պատուհանի մոտ չի նստում, հայելու դիմաց է նստում:

«Ու եթե աշխարհն իր համար մի նոր Աստվածշունչ գրելու լիներ, հայերեն կգրեր»

Բոլորն էլ մեռնում են: Սա Ստյոպի՝ բիզնես սկսելու գաղափարի հիմքն էր: Երբ ավազանի անունով Ստեփանը, նույնիսկ Ստեփանոսը, Ռուսաստանի Սիկտիվկար քաղաքից հոգնած ու Ստյոպ դարձած վերադարձավ հայ�

/Էսսե, հատված/

Ես մեծացել եմ գրքերն ու հացը համբուրելով։

Այսօր մեր բանաստեղծական մտքի մեծերից մեկը՝ Վահագն Դավթյա�