-Фрунз, Фрунз, это же Фрунз,- վանկարկումները, որոնք հնչում էին 1977-ին Ռուսաստանում պարզապես ամեն քայլափոխի, մինչև հիմա էլ ֆիլմի դիմահարդար Անահիտ Աղաջանյանի ականջներում են: Այս լուսանկարում Մհեր Մկրտչյա
«Անցյալը մեռած չէ։ Այն նույնիսկ չի անցել», -իր վեպերից մեկում գրում էր Ուիլյամ Ֆոլքները։
«Մենք տարօրինակ ձևով ենք ժառանգում անցյալը։ Մանկության պատմությունների, պղտոր հին բաժակների, դեղնո
Վաչե Շարաֆյանի երաժշտության հնչյունները ռիթմիկ ու տպավորիչ հերթագայությամբ տագնապի, տիտանական բախումների ու հակասությունների ազդակներն են փոխանցում բալետային պարախմբին ու հանդիսատեսին`բեմում կատարվողը վերածելով ա
2011 թվականի ամռանը կինոաշխարհը և մեծ էկրանը լքելու իր որոշման մասին պաշտոնապես հայտարարեց եվրոպական կինոյի մեծ վարպետներից մեկը՝ Էտտորե Սկոլան: 80-ամյա կինոռեժիսորը, որ շարունակում էր ակտիվ մասնակցությունը տարբեր կինոնախագծերին ո
«Ընդմիշտ հո այստեղ չեմ լինելու, այլ ընդամենը մի քանի տարի»,-մտածեցի և գլուխս իջեցրի բարձին։
Դոստոևսկի «Գրառումներ մեռյալ տնից»