Անկախության տոնի առիթով Սոս Սարգսյանի «Հոգու կանչ» խոհագրությունից մեր ընթերցողներին ենք ներկայացնում հատվածներ, որոնցում մեծ Արտիստը վերստին ընդգծում էր հողը սիրով և ուժով պահելու իր անխախտ համոզմունքը, որը երբևէ չի կորցնում ի
Հայելու առաջ նստածն Ավետիսն էր: Առաջ, երբ պատերազմ էր սկսվում, առաջինն էր գնում, հիմա, երբ գնալու համար ոտքեր չունի, պատուհանի մոտ չի նստում, հայելու դիմաց է նստում:
Թե ինչո՞ւ արդեն կես տարի է, ինչ Նարինե Աբգարյանը բնակվում է Հայաստանում, կգրի արդյո՞ք հայերեն, ինչո՞ւ է նա իրեն ռելոկանտ զգում, ինչո՞ւ է անվերպահորեն հիանում իրանական կինոյով և գոհ է արդյո՞ք իր գրքերի էկրանավորումից. բոլոր այս հարցերի մ
Բոլորն էլ մեռնում են: Սա Ստյոպի՝ բիզնես սկսելու գաղափարի հիմքն էր: Երբ ավազանի անունով Ստեփանը, նույնիսկ Ստեփանոսը, Ռուսաստանի Սիկտիվկար քաղաքից հոգնած ու Ստյոպ դարձած վերադարձավ հայ