1966 թվականի փետրվարի 10-ին «Ավանգարդ» թերթում մի

-Լյուդա ջան, ի՞նչ ես անում, ինչո՞ւ ես ամբողջովին ավազի մեջ մտել,-հարցրեց  Լյուդային հեռվից հետևող հարևանը, հետո վառեց ծխախոտը, նստեց ճանապարհի եզրին թափված մեծ քարերից մեկին ու շարունակեց աչքի տակով ն�

Պապին տեսնելու համար պիտի դուրս գար քաղաքից ու երկու ճանապարհից ընտրեր այն մեկը, որ hետ էր տանում: Հետո պիտի ուղիղ գնար. ի տարբերություն առաջ տանող ճանապարհների, hետ տանողները խորդուբորդ չեն, չեն շեղվում, նույնիսկ ծանոթ են:

Կռիվը երկու օր առաջ էր վերջացել։ Էլ մարդիկ իրար չէին քրքրում։ Բայց գլխիս ցավը գանգոսկրերս փշրում էր։ Ընկել էի գետնին, բռնել գլուխս, ոչ լացել էի կարողանում, ոչ՝ գոռալ։ Բուժքույրը պատահաբար

Հուսահատության պատճառով անցյալը վերակենդանացնելու բոլոր փորձերը նման են կյանքի իմաստը ըմբռնելու ջանքերին․ դու երեխայի նման փորձում ես բռնել բասկետբոլի գնդակը, իսկ այն սահում է ձեռքիցդ։