Կռիվը երկու օր առաջ էր վերջացել։ Էլ մարդիկ իրար չէին քրքրում։ Բայց գլխիս ցավը գանգոսկրերս փշրում էր։ Ընկել էի գետնին, բռնել գլուխս, ոչ լացել էի կարողանում, ոչ՝ գոռալ։ Բուժքույրը պատահաբար

Հուսահատության պատճառով անցյալը վերակենդանացնելու բոլոր փորձերը նման են կյանքի իմաստը ըմբռնելու ջանքերին․ դու երեխայի նման փորձում ես բռնել բասկետբոլի գնդակը, իսկ այն սահում է ձեռքիցդ։

Չըխք-չըխք: Դադար: Չըխք-չըխք: Նորից դադար: Չըխք-չըխք:

Գիշերվա լռությունը խախտվում է: Մեխը համառ է, մարդն՝ ավելի: Քաղաքի ամենապինդ պատն է գտել ու որոշել՝ մինչև լույ

Որտեղ ասես չես գտնի հայերիս մասին հիշատակություններ, երբեմն՝ ամենաանհավանական և անսպասելի վայրերում։ Լատվիացի բանաստեղծ և գրող Ալեքսանդր Չակսի «Վաճառողուհին» (1929) բանաստեղծությունում այսպիսի տողեր կան․

Դանակն էր սրում, երբ արևը մայր մտավ՝ հանգիստ թողնելով շոգից խեղդվող քաղաքը: Դանակը մաքուր շվեյցարական էր՝ ծալովի, մուգ կարմիր, վրան սպիտակ խաչ: Դեռ բանակից մոտն էր: Մեջը նաև խցանահան կար, շշերի, պահածոների բացիչներ, մկրատ, բիզ, պտուտակահան, խ�