Լուռ ձյուն, գաղտնի ձյուն
Դեկտեմբեր
Չի ուզում գնալ հյուրը: Ինչո՞ւ չի ուզում: Հաց արդեն կերել է: Կինը նույնիսկ ավելացրեց նրա ափսեում խեղճ կենդանու դոշի փափուկ կտորները, հավանաբար հենց այն հատվածը, որտեղ բաբախել է կենդանու սիրտը՝ կանաչ դաշտերի մասին երազող: Հետո քաղցրավենիքներ
Կարդալ Ավելին
Ավտոբուսը
Ցուրտ աշնանային երեկո էր։ Այն երեկոներից, երբ ուզում ես գնալ տուն , արագ-արագ հանվել, թեյնիկը դնել կրակին ու վառել բուխարին։ Հետո մի բաժակ տաք մանդարինի համով թեյը վերցնել, ծածկոցով ծածկվել ու երազել, թերթելով սիրած գրքի էջերը, կարդալ գեղեց
Կարդալ Ավելին
«Իմալ իք՞, սա՞ղ իք» կամ՝ տրեխները հանած ինքնություն
Վերջերս ինքնությունների մասին տարբերվող բաներ ասելը նորաձև է, երբեմն էլ՝ արդեն ձանձրալի։
Ինչպես մեկ անգամ արգենտինահայ հեղինակ Ավո Հաջյանն ասաց. «Չգիտեմ ի
Կարդալ Ավելին
Զահրատի մարդակենտրոն պոեզիան
Զահրատի հայտնությունը պոլսահայ պոեզիայում, որ յուրովի շարունակում է արևմտահայ բանաստեղծության ավանդույթները, անսպասելի էր, քանզի համոզմունք կար, որ դարասկզբի աննախադեպ վերելքին այլևս փոխարինել են ն
Կարդալ Ավելին
