Հայելու առաջ նստածն Ավետիսն էր: Առաջ, երբ պատերազմ էր սկսվում, առաջինն էր գնում, հիմա, երբ գնալու համար ոտքեր չունի, պատուհանի մոտ չի նստում, հայելու դիմաց է նստում:
Թե ինչո՞ւ արդեն կես տարի է, ինչ Նարինե Աբգարյանը բնակվում է Հայաստանում, կգրի արդյո՞ք հայերեն, ինչո՞ւ է նա իրեն ռելոկանտ զգում, ինչո՞ւ է անվերպահորեն հիանում իրանական կինոյով և գոհ է արդյո՞ք իր գրքերի էկրանավորումից. բոլոր այս հարցերի մ
Բոլորն էլ մեռնում են: Սա Ստյոպի՝ բիզնես սկսելու գաղափարի հիմքն էր: Երբ ավազանի անունով Ստեփանը, նույնիսկ Ստեփանոսը, Ռուսաստանի Սիկտիվկար քաղաքից հոգնած ու Ստյոպ դարձած վերադարձավ հայ
Արցախի մասին խաղարկային կինոյի համատեքստում «Եվա» ու «Երբ որ քամին հանդարտվի» ֆիլմերը քննել իբրև զուտ գեղարվեստական իրողություն, առանց բոլորին համակած այսօրվա մտածումների, վերացարկվելով