Մաթին ռուսական հեղափոխությունից հետո Վլադիկավկազից դուրս էր եկել, Կովկասյան լեռներով անցել, Վրաստանով վերադարձել հայրենի գյուղ ու էդ ամբողջ ճամփից մտապահել էր մենակ լեռան անունը։ Ու դրա համար էլ, երբ
«Մի հրաշագործ, որ ոչնչից կարող է կերտել ամեն ինչ, մի խենթ, որ վարդերի ճամփան մի կողմ թողած, բոբիկ ոտքերով քայլում է, քայլում է կրակների, փշերի վրայով», -Հենրիկ Մալյանի բնորոշումն է Սերգեյ Փարաջանովին։
Նա համարվում է ապրող անգլիագիր գրողներից թերևս խոշորագույնը, ժամանակակից դասական։ Նրան համեմատում են կինոաստղ Գրետա Գարբոյի հետ, որը հրաժարվելով հանրային կյանքից, ասել էր․ «Ուզում եմ մենակ մնալ&raq
Եթե ինձ խնդրեին մեկ բառով նկարագրել Ստեփանակերտը, երևի երկար չէի մտածի ու կանվանեի այն «Ճերմակ քաղաք»: Եվ այդ «ճերմակությունը» միայն նրա՝ այդքան նրբաճաշակ, երևելի, բայց զուսպ շենքերի տեղական սպիտակ քարից չէր ծնվում, այլ նաև օդու