Երբ պատուհանները փոխեցին, արևն էլ չէր մտնում տան ոչ մի սենյակ: Ապակիները մուգ շագանակագույն էին, նույնիսկ սև, ավելին՝ պատուհանները ձայնամեկուսիչ էին, ու փողոցի աղմուկը տանը չէր լսվելու այսուհետ, ու ամենակարևորը՝ տանն ինչ խոսեին, դրսում չէի

Երազ

Պարզ դաշտում ինչ-որ կին ինձ հետ։ Մենք տեսնում ենք

Կինը դեղին կոշիկներով էր: Այս ու այն կողմ գնացող դրանք կայարանի մոխրագույն հատակին ու դրան ձուլված մարդկային ոտքերի մեջ նույնիսկ կյանքի մասին էին հուշում: Գնացքը ճիշտ ժամանակին եկավ: Բայց բոլորի աչքերն արդեն սառչել էին՝ ճանապարհին նայելո�

Մտքերով ընկած՝ քայլում եմ Պասկեւիչյանի սիրելի Երեւան-Չերեւանով։

Քաղաքը մոդայիկ-անդուր խանութների, սուպերմարկե

-Վալո՜դ, -ամուսնուն ձեն է տալիս Վերժինեն, -Մեսրոպի գրիժան էլի դուրս ա ընԳել, ցավից ոռնում ա…

Հաթամաց Վալոդն այգու գործից կտրվում ու վազում է տղ