***

Անձրևը գնո՜ւմ է,

Կրակի մոտ մտածում էին սիրածների մասին: Կրակն էլ ամեն տեղ չէին անում: Ամեն տեղ ու ամեն պահի: Նախ կնկատեին, իսկ երբ նկատեին, կկրակեին: Ստիպված իրենք էլ պիտի կրակեին:

«Գրականության կենացը, որ գիտությունից ոչ պակաս, իսկ գուցե` ավելի ճշգրիտ է, որ կյանքից ոչ պակաս հսկա իրականություն է, իսկ գուցե` ոչ պակաս կյանք է…

Ինչպես ծրագրվել էր, նրա քնելուց հետո, նրանք պիտի դեղձ ուտեին, և հիմա նա նստած էր մի մարդու դիմաց, ով միանգամայն անծանոթ մարդ էր, բացառությամբ այն բանի, որ  իր հայրն էր։ Նրանք կրկին միասին էին (թեպետ նա չէր կարողանում հիշել, երբ էին իրենք միա�

Առաջ՝ իննսունականներում, ցուրտը իսկական ցուրտ էր, մարդն՝ իսկական մարդ։

Ցուրտ դեկտեմբերն իր սպիտակ շ