Դառն, անձուկ ժամանակներում անհավատալիորեն կամային և ազատ անհատականություն էր Վահրամ Փափազյանը։ Դրանում վերստին համոզվեցի, երբ առիթ շնորհվեց լսելու մեծ ողբերգակի՝ «Լենինականյան կյանք» ռադիոհա
Պիտի անպայման ջրվեժ լինի այդ տեղում: Պարտադիր՝ բարձր, բայց այնպես, որ թափվող ջուրը կաթիլ-կաթիլ զգացվի: Որ տեսնես, թե հենց այդ կաթիլը ինչն էր՝ ուրբաթ օրվա երջանկահիշատակ-ռոմոտ սե՞րը, երբ առավոտյան համոզվեցիր, որ հաստատ արևի հետ ես քնել, քանի ո
Գոլորշիացող արցունքներ, հզոր էակներ, շտկված դեմքեր, միշտ ոչ մի բանով խիստ զբաղված ուղեղներ՝ առանց սեռի և տարիքի սահմանափակման, ամենակարող անհատներ, որոնց երակներում արյունն օր-օրի վերածվում է անկշռել
Սասունցիների մեջ մի «վեճ» կա, որի մասին ոչ ոք չի խոսում, որովհետև արյան գետեր հոսած այս լեռներում համերաշխությունն ամենից վեր մի բան է։
Մոտկանը վերջը Սաս