Հրաժեշտի ժպիտ
Թորոսի սենյակը միշտ կիսամութ էր։ Ցերեկներն արևն էր փորձում նեղ պատուհանը ծածկող մուգ շագանակագույն վարագույրը ճեղքելով՝ մի գրամ լույս ուղարկել բաց կանաչ խամրած պաստառով պ
Կարդալ Ավելին
Պատմություններ Մոսկվայի նշանավոր հայերի կյանքից
Խորհրդային շրջանում մոսկվահայ մի խումբ անվանի գործիչներ ժամանակ առ ժամանակ հավաքվում էին, փորձում օգնել միմյանց, նաև՝ Հայաստանին։ Այդ մասին շատ քիչ է գրվել (բացի այդ՝ ամենևին նպատակ չունեմ սպիտակեցնե
Կարդալ Ավելին
Մի կիսատ մնացած «Տիրամայր»
Նվիրում եմ նախատատիս՝ Արուսին, որ ծնեց տատիս՝ Գրետային։
Նվիրում եմ տատիս՝ Գրետային, որ ծնեց մորս՝ Գայանեին։
Կարդալ Ավելին
Օմար Շարիֆ. «Իմ կրոնը հանդուրժողականությունն է»
Այն, ինչ Փարաջանովը չհասցրեց խոստովանել...
Երբ 1980-ականների վերջին Սերգեյ Փարաջանովը ձեռնամուխ եղավ «Խոստովանություն» ինքնակենսագրական ֆիլմի նկարահանումներին, թվում էր, թե «Հայֆիլմ» կինոստուդիայում դրա համար բոլոր պայմանները կային: Այս անգամ ռեժիսորն ինքն իրեն էր դրել
Կարդալ Ավելին