Տեր հայրը
Կռիվը երկու օր առաջ էր վերջացել։ Էլ մարդիկ իրար չէին քրքրում։ Բայց գլխիս ցավը գանգոսկրերս փշրում էր։ Ընկել էի գետնին, բռնել գլուխս, ոչ լացել էի կարողանում, ոչ՝ գոռալ։ Բուժքույրը պատահաբար
Կարդալ Ավելին
Օտտո Դիքս. «Դատապարտող փորագրանկար»
Պատերազմի դեմքը չի փոխվում
Գրեթե մեկ ամիս՝ մայիսի 3-ից մինչև ամսվա վերջ Երևանում ներկայացվեց մի բացառիկ ցուցահանդես, որն, ըստ էության, գերմանացի հայտնի գեղանկարիչ և փորագրանկարիչ Օտտո Դիքսի առաջին ամբողջական ցուցադրությունն է
Կարդալ Ավելին
Խորհրդավոր ընթիրք ու բացակա մի կռունկ
Բախեցի Սուրյանի գրական ամրոցի դարպասը։ Գիտեմ՝ ներսում է․ ընթրում է օտարների հետ։ Ուզում եմ ներս մտնել որպես յուրային, նրա «կենաց» ասելիքը լսել այդ ընթրիքին։ Դարպասը բացեց մի հույն՝ Միրին։ Ողջունեց անգլերեն։ Աչքերը թափառող հ
Կարդալ Ավելին
Ավելի քիչ, քան մեկը
Հուսահատության պատճառով անցյալը վերակենդանացնելու բոլոր փորձերը նման են կյանքի իմաստը ըմբռնելու ջանքերին․ դու երեխայի նման փորձում ես բռնել բասկետբոլի գնդակը, իսկ այն սահում է ձեռքիցդ։
Կարդալ Ավելին
Հակոբ Հակոբյան՝ մերթ լացավ, մերթ խնդաց իմ հոգիս
Շատ չեն այն նկարիչները, որոնց ոչ միայն ձեռագիրն է ճանաչելի, այլև՝ հեղինակային ոճը, որը երբևէ չես շփոթի մեկ ուրիշի հետ։ Երբ դիտում ես Հակոբ Հակոբյանի ստեղծագործությունները և առաջին հերթին՝ բնանկարն
Կարդալ Ավելին