Բացի յոթանասունմեկ հազար հինգ հարյուր վեց բնակչից, ոչ մի հետաքրքիր բան չկար քաղաքում: Սովորական, անգույն շենքեր էին՝ առանց ճարտարապետական յուրահատուկ ձեռագրի կամ ոճի, որևէ տեսակի թատրոն կամ ժամանցի վայր չկար, նույնիսկ սրճարաններ չկային. խ

Պապին տեսնելու համար պիտի դուրս գար քաղաքից ու երկու ճանապարհից ընտրեր այն մեկը, որ hետ էր տանում: Հետո պիտի ուղիղ գնար. ի տարբերություն առաջ տանող ճանապարհների, hետ տանողները խորդուբորդ չեն, չեն շեղվում, նույնիսկ ծանոթ են:

Չըխք-չըխք: Դադար: Չըխք-չըխք: Նորից դադար: Չըխք-չըխք:

Գիշերվա լռությունը խախտվում է: Մեխը համառ է, մարդն՝ ավելի: Քաղաքի ամենապինդ պատն է գտել ու որոշել՝ մինչև լույ

Դանակն էր սրում, երբ արևը մայր մտավ՝ հանգիստ թողնելով շոգից խեղդվող քաղաքը: Դանակը մաքուր շվեյցարական էր՝ ծալովի, մուգ կարմիր, վրան սպիտակ խաչ: Դեռ բանակից մոտն էր: Մեջը նաև խցանահան կար, շշերի, պահածոների բացիչներ, մկրատ, բիզ, պտուտակահան, խ�

Ամանները պիտի լվար: Եկան, կերան, խմեցին, գնացին: Մենակ Լիզան ասաց. «Ի՞նչ կա օգնելու», բայց Լիզան այն կանանցից էր, որ ամուսնուն չէր սիրում, պարզապես չէր բաժանվում, որովհետև «այդպես ճիշտ չի»: Տորթ էլ կերան՝ շոկոլադով ու բանանով, ինքն �