Մութն ընկնում է Լադո Ասատիանի փողոցում։ Հին թաղերը, որտեղ տները ցերեկը կիսաքանդ են երևում, գիշերը միստիկ ու շքեղ դղյակներ են:

«ArtCollage»-ն իր ընթերցողներին է ներկայացնում մի հատված Շուշանիկ Թամրազյանի նոր ՝ «Հողմածաղիկ» գրքից:

Նավաբեկությունից հետո փշոտ ցամաքը դրախտ էր թվում: Գուցե իսկապես դրախտը հենց դա էր, ամեն դեպքում բոլոր փրկվածները ճանաչում էին իրար, ոչ մի օտար մարդ չկար ու վերջապես կարողանում էին բացել աչքերն ու խոր շունչ քաշել, ինչն աշխարհաստեղծման առաջի

Երբ Հայաստանում ես ապրում, առավել ևս, Երևանում, «արյունը քաշել» դարձվածքը

Նա ապրում էր անել խորունկ քարանձավի մուժում, հենց ժեռուտ լեռան սրտում, ուր ողջ նրա սնունդը բաղկացած էր չղջիկներից, առնետներից և մեկ էլ բորբոսից։ Երբեմն, ճիշտ է, քարանձավ էին մտնում շթաքարեր որոնողները,