Ամեն քաղաք, անշուշտ, իր խորհրդանիշներն ունի՝ պաշտոնական, ոչ պաշտոնական, սիրելի ու ոչ այնքան։ Ու թեև իմ մանկության քաղաքը՝ Կիևն այնքան էր ասոցացվում վայրի շագանակի հետ, որ դրա տերևը հասցրել էր նույնիսկ տեղ զբաղեցնել քաղաքի զինանշանի վրա, այ
Անկյունում, ծաղկած լորենու վրանի տակ, ես ողողվեցի փարթամ անուշաբուրությամբ։ Մշուշոտ մեծակույտերը բաձրանում էին գիշերային երկնքով, և երբ կլանվել էր վերջին աստղային լուսածերպը, կույր քամին, ձեռքերով դ
Երեք պարային ներկայացումներով պարուսույց, պարուհի և ռեժիսոր Ռիմա Պիպոյանը եզրափակեց գարնանային հագեցած թատերաշրջանը՝ վերստին ապացուցելով որ ինչպես միշտ հավատարիմ է նորարարության իր ձգտմանը, տարված
«Նրանք նվաճեցին աշխարհը, բայց չգտան իրենց երջանկությունը»… Հետևյալ ամփոփագրով է ներկայանում Գյումրու Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի «Բոհեմ» փաստավավերագրական ֆանտազիան: Ներկայացման պարադոքսալ ժանրն
Դա ցանկալի դուռը չէր: Այն մեխած էր տախտակներով եւ մեխի վրայով ձգված մետաղալարով ամրացնում էր սյունը։ Մարդը մնացել էր կանգնած եւ սպասում էր։