Ֆրանկոֆոնիայի երկամսյակի մեկնարկն այս տարի տրվեց Արտաշատի Ամո Խարազյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնում (2025 թ, մարտի 14-ին)՝ Շոշանա Բուխոբզայի «Մանուշյան…» պիեսի Սաթէ Խաչատրյանի բեմադրությամբ: Ոչ միայն ներկայացումը, այլև մա
Մայրաքաղաքի մշակութային անցուդարձի գարնանային անակնկալը խոշորամասշտաբ նոր նախագծի՝ Ստեփան Լուսիկյանի երաժշտությամբ «Ճպուռն ու մրջյունը» բալետի երկար սպասված վերադարձն է երևանյան օպերային թատրոնի մեծ բեմ: Դեռ Եզոպոսի ժամանակների
1943 թվականին, երբ խորհրդային երկրում անողոք ժամանակներ էին՝ ավերիչ պատերազմ, սով և ստալինյան բռնաճնշումներ, ընտանիքի հետ անսպասելիորեն հայրենադարձվում է անցյալի բեմական կուռքերից մեկը։ Որևէ այլախոհո
Քարերը ծանր էին երեկվա պես: Բայց վարդագույն: Հատ-հատ կրում էր, դնում իրար վրա, շողուլով չափում, նայում, որ հանկարծ ծուռ չբարձրանա իր տան պատը: Ծառ արդեն տնկել էր, որդի ուներ:
Համաշխարհային գրականության մեջ կան արձակ գործեր (հեքիաթ, լեգենդ, պատմվածք, վիպակ և այլն) որոնք շատ ավելի հաճախ են հայտնվում բեմադրող ռեժիսորների հետաքրքության կենտրոնում, քան բազմաթիվ պիեսներ: Այդպիսի օրինակ է Ռեդյարդ Քիփլինգի