Մայրաքաղաքի մշակութային անցուդարձի գարնանային անակնկալը խոշորամասշտաբ նոր նախագծի՝ Ստեփան Լուսիկյանի երաժշտությամբ «Ճպուռն ու մրջյունը» բալետի երկար սպասված վերադարձն է երևանյան օպերային թատրոնի մեծ բեմ: Դեռ Եզոպոսի ժամանակների
1943 թվականին, երբ խորհրդային երկրում անողոք ժամանակներ էին՝ ավերիչ պատերազմ, սով և ստալինյան բռնաճնշումներ, ընտանիքի հետ անսպասելիորեն հայրենադարձվում է անցյալի բեմական կուռքերից մեկը։ Որևէ այլախոհո
Քարերը ծանր էին երեկվա պես: Բայց վարդագույն: Հատ-հատ կրում էր, դնում իրար վրա, շողուլով չափում, նայում, որ հանկարծ ծուռ չբարձրանա իր տան պատը: Ծառ արդեն տնկել էր, որդի ուներ:
Համաշխարհային գրականության մեջ կան արձակ գործեր (հեքիաթ, լեգենդ, պատմվածք, վիպակ և այլն) որոնք շատ ավելի հաճախ են հայտնվում բեմադրող ռեժիսորների հետաքրքության կենտրոնում, քան բազմաթիվ պիեսներ: Այդպիսի օրինակ է Ռեդյարդ Քիփլինգի
«Խստակրոն գնահատականով անգամ՝ գրականության և արվեստի, հոգևոր «Մենք»-ի՝ մշտամնա երևելիներից է Աղասի Այվազյանը։ Այսօր, 2025-ի մարտի 23-ին նա դարձավ 100 տարեկան։