Այնպես պատահեց, որ մի անգամ որոշեցինք ոչ թե ինչպես միշտ կանգ առնել Վանի Նեմրութի հրաբխային լճերի մոտ ու հետ դառնալ, այլ շարունակել ընթացքը այդ խորհրդավոր ու անհասկանալի լեռան՝ ամեն րոպե փակուղի մտնելու պատրաստ ճանապարհով։ Գնանք, տեսնենք,
Կրակի մոտ մտածում էին սիրածների մասին: Կրակն էլ ամեն տեղ չէին անում: Ամեն տեղ ու ամեն պահի: Նախ կնկատեին, իսկ երբ նկատեին, կկրակեին: Ստիպված իրենք էլ պիտի կրակեին:
Հին թբիլիսցի է Ալեքսանդր-Ստիմա Թարխնիշվիլին․ ծնվել է 1939 թ․՝ Ճուղուրեթիում (ինչպես և թիֆլիսահայ նկարիչ Ջոտտոն՝ Գևորգ Գրիգորյանը)։ Ավարտել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի լրագրության ֆակուլտետը։ Երիտ
Նա մեծ էր ավելի, քան նրա հռչակն էր
Շուշի-Անի-Վան չվերթը
Տիգրան Ձիթողցյան.«Ամեն ինչ զրոյից սկսելը չափազանց առողջ բան է ստեղծագործող մարդու համար»
Քզավիե Դյուրանժե. Աղաղակող ցավի դրամատուրգը կամ մարդկային ցեղի պաշտպանը
Երգը համշենական ինքնությանը վերադարձի միջոց, արդյո՞ք երգարվեստը կօգնի փրկել այս լեզուն