Երբ հայտարարվեց հաջորդ կանգառը, աղջիկը բնավ չգիտեր, թե ինչ է իրեն սպասվելու: Անվերջ ընթացող զբոսաշրջային ավտոբուսը անցել էր անծանոթ վայրերով, հարյուրավոր կիլոմետրեր: Սա իր Հայաստանը չէ, բանաստեղծի ասա
          
«Էրեխեքը գրել են, որ երեխա են ունենալու, ու իրենք շատ երջանիկ են»: Բայց ինչո՞ւ են էրեխեքը սա օտար լեզվով գրել, և ինչո՞ւ է կինը խնդրում կողքին նստած աղջկան, որ թարգմանի, թե ինչ են գրել: Կինը սրտիկում է:
          
Անդրանիկ․ մանկուց շատ վեհ տոնայնության մեջ էր լսվում, արտասանվում ու ապրվում այս անունը մեր տանը։ Առնվազն մեկական «Անդրանիկ» կա, երևի, իրեն հարգող ամեն սասունցու տանը, որը հիշում է իր՝ ինչ տեսակ խմորից հունցված լինելը։ Չէ՞ որ Անդրանի
          
Ինձ չի հուզում, թե որքան լայն է ծովածոցը։ Եթե նրանք ապրում են այնտեղ, Օքլենդում, ինչո՞ւ նրանք չեն մնում այնտեղ։ Եվ եթե նրանք ապրում են այստեղ, Ֆրիսքոյում, ինչո՞ւ նրանք կանգ չեն առնում այստեղ։
          
19-րդ դարից սկսած թատերական ավանդույթ է, որ օգոստոսին ամբողջ թատերախումբն արձակուրդում է: Այս չգրված օրենքը սկիզբ է առել Եվրոպայում, ապա կիրառություն գտել նաև Ռուսաստանում, կովկասյան երկրներում և տարածվել ամբողջ աշխարհում: Թատերաշրջանի ավ